Pierre Richard Dick: de creatieve impuls

Vanaf zijn geboorte in de Elzas in 1937 - hij was de enige zoon van een kleine aannemer in bouwmaterialen - tot zijn vroegtijdige dood op zee in 1992, heeft Pierre-Richard Dick een atypisch parcours afgelegd

Een gehard stalen karakter

Pierre-Richard Dick's karaktersterkte is geworteld in een jeugd onderbroken door ontberingen. In 1940 verliet het verlies van zijn vader als gevolg van wonden aan het front tijdens de Tweede Wereldoorlog hem, amper drie jaar oud, een wees en wijk van de natie. In hetzelfde jaar moet zijn moeder het Duitse familiehuis in Saverne in de Elzas verlaten. Ze zal haar zoon alleen opvoeden, in Dijon en daarna in Afrika. Op elfjarige leeftijd werd de enkel van Pierre-Richard verpletterd door een houthakkerswagen bij de familiezagerij van Schirmeck. Een nieuwe klap waarvan hij, na 9 maanden gedwongen immobilisatie, herstelt. Tien jaar later en meer dan duizend kilometer te voet in de Mauritaanse woestijn, doet hij er zijn militaire dienst bij de Spahis Zonder meer smeedt hij hier zijn basis van waarden die zijn hele leven lang zijn handelsmerk zullen zijn.

Ondernemer en bouwer

In 1961, net afgestudeerd, voltooide de jonge dierenarts Pierre-Richard Dick zijn opleiding door een cursus microbiologie te volgen aan het Institut Pasteur. Hij verwerft de kennis waarmee hij op het pad komt van de eerste vaccins die door Virbac worden geproduceerd. Op zijn 26e ging hij naar Ronchese, het oudste biologielaboratorium van Nice. Zijn werk leverde hem snel een promotie op als onderzoeksdirecteur. Een briljante carrière wordt gestart in een laboratorium met een onbetwiste professionaliteit. Maar de ambities van Dr. Dick zijn heel anders. Als ondernemer in hart en nieren - de jongeman heeft een overvloed aan ideeën - droomt hij er van om zijn eigen laboratorium te creëren en nieuwe medicijnen te ontwikkelen om dierziekten te bestrijden die toen onvoldoende of slecht werden behandeld.

Oorspronkelijk was de creatie van Virbac, een vonk: een bijeenkomst in de zomer van 1965 van Pierre-Richard Dick met Max Rombi, die zijn partner zal zijn tot in de vroege jaren '80. De zes jaar oudere Max Rombi heeft een kleine dierenkliniek in Nice. De twee toekomstige mede-oprichters vormen onmiddellijk een tandem door hun ideeën en intuïtie op een uitstekende manier te delen. Hun complementariteit verricht wonderen en zodoende wordt Virbac boven het doopvont gehouden. Het was Pierre-Richard Dick, die een impulsieve beslissing neemt: in de herfst van 1967 geeft hij zijn vaste plaats bij Ronchese op en stelt hij zich ter beschikking om een onderzoekslaboratorium op te richten nl Virbac. Pierre-Richard Dick opent een dierenkliniek in winkelcentrum Cap 3000, een primeur in Frankrijk. Gedurende twee jaar zullen de inkomsten van de kliniek aangewend worden om de aankoop van de eerste materialen en de eerste ontwikkelde geneesmiddelen te financieren. In 1970 verkocht hij de kliniek om 100% van zijn tijd aan Virbac te besteden.

Ambitie en intuïtie: een explosieve cocktail

Wie kon geloven dat Virbac, na haar start in januari 1968 als bescheiden labo in een klein appartement in Nice, bijna 50 jaar later tot de top tien van veterinaire labo's zou behoren? Wanneer hij antibiotica poeders voor dierenartsen in de regio ontwikkelt, heeft de jonge PRD geen besef van wat er nog zal volgen. Zijn strategische keuzes zijn zonder twijfel visionair. Sinds 1969 is Virbac van plan om, ruim vóór andere laboratoria, bij te dragen aan een betere zorg voor huisdieren, ook al is de markt voor vee dominant. Onder leiding van de CEO evolueert het laboratorium ook in de beginjaren internationaal. Een derde inspirerende keuze: een innovatie gericht op de praktische behoeften van dierenartsen, wat ver staat van de logica van fundamenteel onderzoek dat hij tot nu toe heeft gekend. De basis van een langeafstandsavontuur wordt vervolgens gelegd. Het is een solide basis waarbij de Virbac-teams kunnen rekenen op een bedrijf dat doordrenkt is aan hun bijdrage aan diergezondheid.

Pierre-Richard Dick is en blijft zijn leven lang een workaholic. Hij slaapt heel weinig: drie tot vier uur per nacht. En toont een onverzadigbare nieuwsgierigheid. reizen, vergaderingen bijwonen, zijn ideeën en observaties neerschrijven in zijn kleine notaboekje dat hij steeds bij zich had. Vaak vinden zijn medewerkers op hun bureau een pagina uit dat bewust notaboekje of een wetenschappelijk artikel, met een fooi erbij, om dat verder onder de loupe te nemen! Voor de dierenarts vormen kennis en nieuwsgierigheid, die aan de basis liggen van innovaties, evenals durf en het nemen van risico's, de basis van de grootste collectieve successen. Dit zijn de fundamenten van de geest van de Virbac die teams vandaag nog steeds bestendigen.